Błogosławieni, którzy umierają w Panu i przy śmierci których obecna jest Maryja
- Patronka Dobrej Śmierci.

W 2.środę miesiąca:

• Spotkanie modlitewne o godz. 17.15
• Msza święta o 18:00

Stowarzyszenie Matki Bożej Patronki Dobrej Śmierci, zwane Apostolstwem Dobrej Śmierci, zostało zatwierdzone przez Papieża Piusa X, dnia 22 lipca 1908 roku i powierzone opiece misjonarzy ze Zgromadzenia Najświętszej Maryi Panny we Francji (z siedzibą w Tinchebray). 30 maja 1987 roku Prymas Polski kard. Józef Glemp oficjalnie zatwierdził Polską Filię Stowarzyszenia w Górce Klasztornej. Opiekę nad Apostolstwem Dobrej Śmierci w Polsce sprawują Misjonarze Świętej Rodziny.

Cel Stowarzyszenia

Stowarzyszenie Matki Bożej Patronki Dobrej Śmierci jest zrzeszeniem modlitewnym, które ma przygotować do godnego, chrześcijańskiego umierania. Wstępujący do Stowarzyszenia poprzez swoje modlitwy i ofiary pragną wyjednywać:

• dla wiernych katolików - wytrwanie w łasce uświęcającej,
• dla obojętnych religijnie i grzeszników - łaskę nawrócenia,
• dla wszystkich - dobrą i świętą śmierć.

Realizując ten cel:

• często kierują swe myśli ku wieczności i starają się wystrzegać grzechu,
• aby być gotowym na śmierć w każdej chwili,
• żywią szczególne nabożeństwo do Matki Bożej Bolesnej i św. Józefa.

Członkowie stowarzyszenia

- mają udział w zasługach płynących ze wspólnych modlitw wszystkich członków,
- uczestniczą w przywilejach i łaskach będących owocami odprawianych w ich intencjach Mszach św.

Istnieją trzy stopnie przynależności do stowarzyszenia:

1. Wpis do Księgi Stowarzyszenia, co jest równoznaczne z oddaniem się pod opiekę Matki Bożej, Patronki Dobrej Śmierci
2. Wpis do Księgi oraz zobowiązanie się do odmawiania rano i wieczorem 3 razy Zdrowaś Maryjo z dodaniem na końcu Matko Boża, Patronko Dobrej Śmierci - módl się za nami, św. Józefie - módl się za nami,
3. Modlitwa przepisana dla II stopnia, oraz codzienny, wieczorny rachunek sumienia, a także raz w miesiącu (np. w 1 piątek czy w I sobotę miesiąca) przystąpienie do sakramentu pojednania i eucharystii, i choćby krótkie wyciszenie się dla refleksji nad godnym przygotowaniem na śmierć.